Het was een leuke, drukke en volgepakte week.
Alle looptrainingen waren opgeteld ongeveer 75KM en daar zat onder andere mijn langste loop ooit tussen; 32KM. Zulke afstanden blijven nog steeds een beetje onwerkelijk om weg te lopen op zondagochtend maar uiteindelijk went alles. Toch?!
De intervaltrainingen van deze week (op maandag en woensdag) verliepen beide zonder al te veel bijzonderheden. Ik haalde met gemak de tempo’s en had geen last van vermoeidheid of pijntjes.
Maandagavond lekker op de baan gelopen en woensdag overdag op de weg. Een intervaltraining is het makkelijkst op de baan maar zo af en toe is het zeker lekker om dit op verlaten polderweggetjes te doen. Meestal zoek ik wat lange rechte stukken uit op de route en programmeer ik de lengte van de tempo’s in mijn horloge, dit werkt echt ideaal.
De duurloop die elke vrijdag in mijn schema staat kost me mentaal de meeste moeite van allemaal. Het is het einde van de (werk)week en om een of andere reden kost het me dan toch meer moeite om de deur uit te gaan. Zeker nu die duurloopjes qua afstand richting een halve marathon gaan.
Om mezelf geen uitweg te geven leg ik op zo’n dag in de ochtend vaak al alles klaar om te gaan lopen als ik thuis kom. Ik had alles zelfs al in een tas meegenomen naar mijn werk omdat ik het idee had om vanaf mijn werk naar huis te lopen. Dit is ongeveer 22KM waardoor ik mijn afstand makkelijk zou halen. Het liep iets anders op kantoor waardoor ik toch gewoon met de auto naar huis ben gegaan maar je merkt dan wel dat je makkelijker op weg gaat omdat alles al klaar ligt.
Als je meer van dit soort trucjes wil weten om van sporten een gewoonte te maken check dan mijn andere artikel over dit onderwerp.
Na mijn duurloop had ik weer last van een pees aan de bovenkant van mijn linkervoet. Ik heb dit vaker maar kon tot nu toe nog niet echt een link leggen. Tot nu toe, want, ik heb de boosdoener gevonden. In tegenstelling tot wat ik eerst dacht (dat het aan mijn hardloopschoenen lag) waren het mijn vrijetijdsschoenen. Dat zijn van die Vans zonder veters en blijkbaar zitten mijn tenen te dicht op elkaar waardoor het een beetje gaat wringen allemaal, weg ermee.
Ik loop overigens het liefst gewoon op blote voeten of op mijn sokken maar dit is vrij lastig met werk te combineren omdat we vaak verplicht zijn veiligheidsschoenen te dragen. In mijn vrije tijd let ik er dus op dat ik schoenen draag die zo vlak en minimalistisch mogelijk zijn, het liefst iets van barefoot-shoes.
Zondagochtend begon met een dilemma. Er stond 32KM op de planning maar ik had echt totaal geen honger.
Normaal gesproken eet ik wel gewoon voor lange duurlopen en doe ik de kleinere duurloopjes nuchter in de ochtend als dit zo uitkomt. Daarnaast had ik na de duurloop van vrijdag ook wat last van een spier aan de binnenzijde van mijn rechter bovenbeen. Zaterdag en zondagochtend had ik deze met de foamroller geprobeerd wat soepeler te maken maar dit was vrij pijnlijk en hij voelde nog steeds stijf en strak aan.
Omdat lange duurlopen op een vrij laag tempo gelopen moeten worden verbrand je onderweg vooral vet als brandstof. In mijn geval gaat dit zeker op omdat ik al vrij lang een laag-koolhydraat dieet eet en dus meer gewend ben aan vet als brandstof. Als oplossing koos ik er dus voor om te ontbijten met bulletproof-koffie en wat zelfgemaakte energybars mee te nemen voor onderweg.
Ik zou deze manier van ontbijten niet aanraden als je een nieuw PR wilt lopen op een halve-marathon of iets dergelijks. De intensiteit ligt dan veel hoger en de brandstof die je dan verbruikt zal veel meer uit koolhydraten bestaan.
Deze keer had ik wel een route gemaakt die uit één heel stuk bestond. Het was een prachtige route langs de oude rijn richting leiden en dan terug door de polders. Tel hierbij op dat het prachtig weer was en je hebt al snel niets meer te klagen onderweg.
Chantal was samen met Dylana (mijn dochter) naar een afgesproken plek ergens op het midden van de route gereden om me een verse bidon met water aan te geven. Dit was voor mij ook het punt om even in te checken met de pijntjes die ik had en te bepalen of ik doorliep. Alles voelde prima, geen last van mijn teen en mijn beenspier was iets gevoelig maar niet pijnlijk, ik mocht door van mezelf.
De eerste 30+ duurloop was een feit en viel mij alles mee. En dat op één goeie kop koffie als ontbijt.
’s Middags nog even een beetje gaan wandelen in en rond Avifauna om daar uiteindelijk de week af te sluiten met mijn support-team op het terras.
Laat hieronder een reactie achter als je even hoi wilt zeggen of iets anders leuks te melden hebt. Je kunt me ook volgen op de diverse socials of schrijf je hieronder in op mijn nieuwsbrief om af en toe een mailtje te krijgen bij leuke updates.