‘Vanaf nu leg ik elke keer als ik binnenkom mijn telefoon in dit bakje oké?’
‘Uhu. Is goed’ Knikt Chantal.
‘Ik wil wat minder met mijn telefoon bezig zijn en heb gelezen dat dit daarvoor goed werkt.’ Leg ik uit.
‘Elke keer als ik thuis kom leg ik hem hierin. Als ik dan iets wil opzoeken moet ik hierheen lopen en kan ik het opzoeken, maar ik mag mijn telefoon niet meenemen. Ik moet het hier, terplekke, opzoeken. Staand.’
‘Okeey.’
Op deze manier kan ze me een beetje verantwoordelijk houden voor mijn gedrag want het is verdomd lastig om die schermtijd naar beneden te halen.
Digitaal minimalisme
Een paar maanden geleden heb ik een digitale detox gedaan na het lezen van het boek Digital minimalism van Cal Newport. Maar zo langzaam merk ik dat ik stiekem toch weer meer word afgeleid door de drang om maar niets te missen.
Het gaat vooral om kleine halfuurtjes waarin ik niets te doen heb.
Voor een training.
Na het eten.
Dat soort momenten herken je wel toch?
Voor ik het weet is er een half uur voorbij en ben ik ongeveer 110 keer naar beneden gescrold op Strava, Feedly of LinkedIn.
LinkedIn of all places. Dan is de situatie kritiek hoor.
Aantrekkingskracht
Met mezelf afspreken om gewoon niet meer op mijn telefoon te kijken werkt niet. Niet goed genoeg althans.
De app-makers hebben hun werk goed gedaan. Ze weten precies welke symbooltjes, kleuren en algoritmes ze moeten gebruiken om mij steeds weer terug te trekken.
Het is een kwalijke zaak dat de meeste apps ontwikkeld zijn naar een aandacht-model. Meer aandacht is meer schermtijd en dus kan er meer gevraagd worden aan adverteerders.
Maar wat dan?
Wat doe je als je dode momenten niet meer invult met scrollen op je telefoon?
Elk half uur gebruiken om dingen van mijn to-do list af te rammen natuurlijk!
Geintje natuurlijk. Dat moet je niet doen.
Maar dit is wel mijn eerste gedachte en daar moet ik voor waken.
Ik denk dat het verstandig is om sommige momenten op de dag gewoon even niet op te vullen met zogenaamde productieve dingen.
Het zou leuk zijn als mijn dochter later zegt dat papa na het eten altijd een half uurtje samen met haar speelde zonder dat ie elke keer op zijn telefoon moest kijken.
‘Sorry, pap moet deze even antwoorden, ik kom er zo aan.’
Als ik mezelf hier nu op betrap leg ik hem gelijk weg.
Het telefoon-bakje
De tip waar ik dit blog mee opende heb ik niet zelf bedacht maar komt van de blog van Cal Newport.
Het is een tip die hij graag in zijn boek had meegenomen en ik ga hem de komende tijd lenen om te kijken of ie werkt.
Het werkt als volgt:
- Stop je telefoon in een bakje ergens bij de voordeur gelijk als je binnen komt
- Zet eventueel je geluid aan als je een telefoontje verwacht
- Als je iets wilt opzoeken loop je erheen en mag je het terplekke opzoeken, daarna leg je hem terug
- Een podcast of audioboek luisteren tijdens doodsaaie klusjes in huis zijn een uitzondering
- Je telefoon blijft in het bakje totdat je weer weg moet
Het idee erachter is dat je niet elk “dood” moment gaat opvullen met onnodige prikkels en gescrol. Dat je iets meer aanwezig gaat zijn bij de dingen die nu gebeuren en dat je je af en toe een beetje gaat vervelen. Want uit studies is gebleken dat dit helemaal niet zo slecht is voor je.
Probeer het een week en laat me weten wat je ondervindingen zijn.
