We hebben vakantie en wilden ons even trakteren op een lekker bakkie tussen het boodschappen doen door. Zo’n bakkie waarbij je niet te lang mag blijven zitten omdat anders het ingevroren spul in je boodschappentas ontdooid, zo’n bakkie.
“Een golden almond latte? Neej. Toch een matcha latte, en dan de havermelk in plaats van gewone melk. Oeh, ze hebben ook een maand special met slagroom…”
Ik ben het zat, al die keuzes
Ik spreek terplekke met mezelf af dat ik nog maar drie keuzes heb vanaf vandaag voor elke koffiezaak waar ik kom. Espresso, cappuccino of een matcha latte. Die laatste wil ik mezelf toch niet ontzeggen omdat het gewoon te lekker is en het te veel gedoe is om thuis te maken.
“Wat wil je?” Vraagt Tal.
“Doe mij maar een cappuccino… Met amandelmelk. Of neej, gewone normale melk. Gewoon cappuccino.”
Je hersenen verzinnen vrij snel trucjes om je toch meer keuzes te geven. Ik heb geen idee waar die amandelmelk ineens vandaan kwam. Weg ermee. Gewoon cappuccino.
Geef jezelf minder keuzes
Heerlijk. In het vervolg als ik dus ergens een bakkie ga doen hoef ik niet meer door de kaart heen. Ik doe dit al veel langer met kleding. Ik heb 3 identieke spijkerbroeken en allemaal dezelfde effen T-shirts.
Of met eten. Vijf keer per week dezelfde lunch, dikke prima.
Of mijn ochtendritueel. Elke dag om 5:30 sta ik op en ziet het eerste uur van mijn dag er precies hetzelfde uit: drinken, bewegen, mediteren, lezen of studeren. Soms tot ergernis van Tal want ik zie in het weekend geen reden om hiervan af te wijken.
Het is me werkelijk een raadsel waarom ik dit nu pas toepas op koffie. Nam ik eerst gewoon een espresso? Ik heb geen idee. Thuis is het simpel: gewone koffie of bulletproof koffie. De enige variatie is met of zonder cafeïne.
(in)flexibiliteit
Ik geloof er heilig in dat deze kleine afspraken met jezelf je leven makkelijker en leuker maken. Het kan goed zijn om dingen uit principe wel of niet te doen, heel rationeel is het niet, maar het is wel duidelijk. Daar hou ik van.
Uit onderzoek is gebleken dat wilskracht beperkt is. Elke beslissing die je moet nemen kost je iets aan wilskracht. Ik zie dit voor me als een soort batterij die in de loop van de dag langzaam leeg loopt. Als je teveel beslissingen moet nemen en je batterij leeg is dan kies je uiteindelijk (bewust of onbewust) voor de makkelijke weg.
In de ochtend heb je wilde plannen om vanavond na werk naar de sportschool te gaan maar eenmaal thuis kom je niet meer van de bank af. Herkenbaar? De batterij is op en je neemt de makkelijke uitweg. Je overtuigd jezelf dat je een avondje op de bank echt wel verdiend hebt.
Flexibiliteit is hot, iedereen lijkt het te willen maar ik denk dat goed is om op sommige punten in je leven radicaal inflexibel te zijn.
Ik neem elke werkdag mijn oude vertrouwde koelbox met dezelfde lunch mee naar mijn werk. Ook als we bij een klant zijn die een voortreffelijke bedrijfskantine heeft.
Ik ben radicaal inflexibel als het op mijn eten aankomt. Ik weet zeker dat ik goede voeding binnen krijg en ik hoef 0 keuzes te maken waardoor ik wilskracht over houd voor belangrijkere dingen.
Welke menukaart kan jij inkorten?
Ik daag je uit.
Waar geef jij jezelf teveel keuze? Waar kun jij je leven makkelijker maken zodat je aan het einde van de dag wel nog genoeg batterij over hebt om die juiste dieetkeuze te maken of om wel naar de sportschool te gaan?
