Running Diary #4

Het is toch altijd een lekker gevoel als je een nieuw paartje schoenen uit de doos haalt en er voor het eerst op mag gaan lopen. Een heerlijk gevoel dat iedereen denk ik wel herkend.

Tempo-training

Voor de maandagavond stond er een baan-training met korte tempo’s gepland. Ideaal om dus even het nieuwe schoeisel uit te proberen. De laatste keren had ik mijn schoenen in een hardloopwinkel gekocht waarbij je altijd door het standaard riedeltje moet van een stukje lopen, film materiaal bekijken om te zien hoe je landing is etc. en daar vervolgens de schoen bij kiezen.

Deze keer wilde ik het een keer anders doen en heb ik gewoon direct via een webshop schoenen gekocht. Een paartje Nike Pegasus 35. Mijn duurlopen loop ik tot nu toe ook op Nike (Zoom Structure 21) dus ik dacht dat de pasvorm wel ongeveer hetzelfde zou zijn. Halverwege de tempo’s merkte ik dat mijn tenen bijna gevoelloos waren en dat er te veel ruimte was rondom mijn hiel. Dit was hem nog niet helemaal.

Tempo-training 2

Woensdag een tempoloop met meer omvang en langere tempo’s. Ideaal voor poging 2 op het verse rubber. Deze keer iets anders gestrikt zodat ik wat minder kon schuiven in mijn schoen. Het inlopen ging lekker en bij terugkomst voelde ik ook al mijn tenen nog, wel zo lekker.

Eerste blokje tempo’s ging ook nog vlekkeloos maar toen was er een 1500 meter en was al het gevoel weer weg. Terug naar de tekentafel.

De training verliep prima en de lange tempo’s vind ik heerlijk om te lopen. Ik liep samen met een trainingsmaat die er al menig marathon en ultra op heeft zitten, deze ervaring zorgt ervoor dat hij een heel strak tempo aan kan houden en je de training in een flow afwerkt. Mensen die niet op een atletiekbaan lopen vragen me wel eens of het niet verschrikkelijk geestdodend is om continu hetzelfde rondje te lopen, het antwoord is nee. Zelfs in de stromende regen en kou is het heerlijk om met een groepje in trance over een baan te zweven.

Duurloop

Next up: een duurloop van 14KM. Deze duurloop stond voor vrijdag op de planning en die werk ik zo vroeg mogelijk af. Voordat ik naar werk ga in nuchtere staat.

Ik liep ondertussen al 2 dagen over die schoenen na te denken. Qua lengte waren ze niet te groot, ze zaten op de vlak prima. Was het dan ruimte in de breedte? Ik had dit probleem eerder gehad met mijn eerste paartje hardloopschoenen en samen met de beste man in de winkel hadden we dit opgelost door een extra zooltje onderin de schoen te leggen. Oude zooltje opgezocht en onderin de schoenen gelegd, dit moest wel gaan werken!! Toch?

Voor zessen was ik buiten en het was helemaal mijn weer. Rond de -2 en windstil, heerlijk. Vol goede moed ging ik op weg voor mijn 14KM duurloopje. Na 8KM: helemaal ruk. Nu deden mijn voeten gewoon pijn en ik was er wel klaar mee. Ik ben van nijd in 1 lijn naar huis gelopen waardoor de teller maar tot 10KM kwam. Ik ga er vanuit dat al het gescheld op mijn schoenen compenseert voor de 4KM die ik mis.

Lange duurloop

Mijn opa en oma wonen in Meerssen (een dorp naast Maastricht) en mijn vrouw had afgesproken om samen met hun te gaan uiteten in Maastricht en een nachtje te blijven slapen. In eerste instantie zou ik niet meegaan omdat ik in het weekend nog wat dingetjes af wilde maken maar mijn dochter had me aan het twijfelen gebracht. “Oh papa pleeeeeaaasseee ga meeee..” Probeer dan maar eens nee te zeggen. Twijfelen is trouwens iets waar ik heel goed in ben, ik kan dit ook heel lang doen, te lang.

Omdat ik mezelf ondertussen een beetje ken had ik 2 dagen van tevoren wel al een mooie route gemaakt in en rond Maastricht zodat ik eventueel mijn duurloop van 26KM daar kon afwerken. Een route door het centrum van Maastricht richting de St. Pietersberg, daar een stukje omhoog en dan weer terug naar Meerssen.

Op zaterdagochtend vroeg mijn wekkertje gezet zodat ik vroeg kon beginnen om mijn klusjes af te maken en omdat dit best soepel verliep had ik toch besloten om mee te gaan naar Maastricht. Wie wil er nu tenslotte een feestmaal bij het Schnitzelparadijs missen?! Maar wat er ook ging gebeuren, ik had wel al besloten om weer op mijn oude schoenen te gaan lopen.

Mijn vrouw was zo lief om mee te fietsen tijdens mijn duurloop. Oma heeft een mooie elektrische fiets met fietstassen dus hoefde ik niet eens mijn eigen bidon mee te dragen, nice!

Bij het opkomen van de zon gingen we op pad voor mijn verste afstand tot nu toe, en dan bedoel ik niet in dit schema maar ooit. Het was even doorbijten in het begin aangezien het -5 was toen we weggingen, maar eenmaal op weg compenseerde de mooie route voor heel veel.

Van de afstanden heb ik tot nu toe echt weinig last. Op het einde werden mijn kuiten een beetje moe maar dit lijkt me niet meer dan logisch, het voelt echt als vermoeidheid en niet als iets dat verkeerd zit of iets dergelijks. De intensiteit is natuurlijk vrij laag  en ik werkte deze specifieke loop af met een gemiddelde hartslag van 139 slagen per minuut, om dit even in context te zetten, mijn maximale hartslag (vorig jaar gemeten tijdens een inspanningstest) is 212 slagen per minuut.

Mijn vrouw wilde bij terugkomst echter maar 1 ding: Warme thee. Veel warme thee. En ik ga de volgende keer toch maar weer naar een hardloopwinkel voor schoenen.

Laat hieronder een reactie achter als je even hoi wilt zeggen of iets anders leuks te melden hebt. Je kunt me ook volgens op de diverse socials of schrijf je hieronder in op mijn nieuwsbrief om af en toe een mailtje te krijgen bij leuke updates.