‘Kijk eens, een extra dik nummer deze keer!’ Zegt Tal als ik thuis de deur binnen stap.
Ze doelt op de RunnersWorld die op het aanrecht ligt. Het enige papieren blad waar ik nog een abonnement op heb. En ondanks dat de voedings-en-supplementen artikelen standaard een bron van grote irritatie zijn bij mij (omdat ze inhoudelijk gewoon erg slecht zijn) vind ik de verhalen en columns erg vermakelijk.
Er staat deze keer onder andere een artikel in over de marathon van Valencia, een marathon die als optie op mijn lijstje staat voor de sub-3 poging van dit najaar. De andere twee zijn Chicago en Eindhoven.
Voor Chicago moest ik de loterij in omdat ik geen tijdkwalificatie heb voor directe deelname.
Nog niet.
In December kreeg ik bericht dat ik er niet bij zit. Chicago valt af.
Misschien helpt dit artikel me kiezen tussen de laatste twee. Wie weet.
Valencia heeft ook nog wat andere voordelen.
Het is namelijk een vrij late marathon, in 2020 wordt hij op 6 december gehouden wat betekent dat je pas in het najaar met de marathonvoorbereiding begint. Niet te warm en niet te koud, dikke prima.
Vorige maand was het er rond de 20 graden tijdens de marathon, maar dat was een uitschieter. De meeste jaren is het rond de 15 graden, een temperatuur die best ideaal is. Daarnaast schijnt er vaak gewoon een zonnetje wat prima werkt tegen de winterdepressie. In Nederland lijkt het tegenwoordig gewoon standaard herfst te zijn van september tot mei. Minpuntje voor Eindhoven.
En we zijn er nog nooit geweest. Paar dagen stedenstrip erbij om wat nieuwe ervaringen op te doen, ik denk niet dat ze daar thuis echt op tegen kunnen zijn. Toch?!
‘Moet ik dat artikel nog wel lezen?’ Vraag ik me af. Volgens mij is de zaak al beslist.
Voor de vorm neem ik hem toch nog even door. Ook stuur ik een trainingsmaatje nog even een berichtje die daar al eens gelopen heeft.
Geen horrorverhalen. Veel publiek. Aardige mensen. Prima organisatie.
We gaan naar Valencia.
